Thursday, April 24, 2008

Awiti ang Kinabuhi

Matag yugto sa akong kinabuhi adunay nagpahipi nga awit. Kung gihimu-an ko pa kini'g plaka, kompleto na ang akong koleksiyon. Aduna na koy plaka sa kadaugan, sa kapakyasan, sa kasakit, kayugot, kapungot, sa pangandoy, kamingaw, pangaliya, luha, pagpangga, gugma ug pagpanamilit.

Gipaminaw nako pagbalik ang kantang You've Got a Friend. Nalakip kini sa email sa usa ka suod nga binuhat nga dugay na nakong wala igkita. Pila na ba ka tuig? Tulo ... lima ... siyam. Siyam na diay ka tuig ang milabay.

How are you, do you still remember me? Matod niya sa iyang email. Kinsa bay makalimot kaniya - ang binuhat nga miabli sa usa ka pultahan sa akong kinabuhi ug nag-agak kanako paingon sa dalan sa kamatuoran, pakigbisog, ug walay katapusan nga pangandoy ug paglaom?

Wala ko nakalimot sa among katawa, sa among gipanghisgutan, sa among gipanglalisan, sa among gikalingawan, ug gisaw-an. Wala ko makalimot sa usa ka higayon nga nakita ko ang luha nga midagayday sa iyang aping.

Misugod ko pagtipa sa keyboard sa computer aron ako siyang mabalusan. Akong gisulat, I never forget you. God knows, I never. Gibati na lang nako nga wala na koy ikasumpay. Mura ba'g mi-ungot ang akong kalibutan dungan sa kusog nga kuba sa dughan. Ngano ba kini?

Gibasa ko pagbalik ang email.

When I close my eyes; when and sit alone in silence, I "see" you. And everytime I "see" you, I feel both happy and sad. I feel like a winner and loser.

Gibalik ko pagbasa ang maong linya. Dili kaha kini kinopya? Balaknon na man kaayo. Hinoon bisan ang kasingkasing nga wala makaila unsa ang balak, mobalak man kung ang pagbati nay mogimok. Naka-tingsi ko'g gamay samtang padayon nga naghuot akong dughan. Daw napanglantawn ko nga anaa siya nagpadulong kanako. Milingiw na lang ko aron mawala ang mga lina-in nga imahinasyon nga nagsungog kanako.

I saw your pics and it seems you've changed a lot.

Dako na ang kausaban. Sa pipila pa lang ka-tuig ang milabay, daghan na ang nausab. Sigurado ko nga kung tugutan man nga magkita kami pagbalik, mabag-ohan kami sa usag-usa. Mamahimong magsugod na sab kami sa pag-ila-ila. Apan malaumon ko nga adunay usa ka butang nga naghikot kanamong duha nga bisan pa sa kahiubos ug kasuko nga gibati, pabilin kaming nagkadugtong. Mao nga akong gisulat. There is only one thing that never change - the bond between us.

Akong napamalandungan, pagkataas na diay sa akong nabaktas ning panaw sa kinabuhi. Unsa kaha ang iyang reaksiyon kung mahibaw-an niya ang mga nahitabo sa akong panaw? Malooy kaha siya o sama sa uban manghupaw na lang. Unsa sab kaha ang nahitabo kaniya atol sa iyang panaw? Daghan ang mga pangutana. Daghan ang angay ipaambit.

Apan ang una nakong tubagon mao ang pangutana kung naalim na ba ang samad sa kagahapon? Naalim na ba ang kasakit tungod sa halos napulo ka-tuig nga pagpakahilom o padayon kining nagngulngol ug nagpaabot nga tambalan pinaagi sa pagpangayo ug pasaylo ug sa kinasingkasing nga pagpasaylo?

Kini ang angay nakong unahon. Apan dili ko sigurado kung mao ba kini ang hustong tikang. Dili ba kaha ko madangog pagbalik ug mobalik paglangoy sa lapukong tunaan?

Mas maayo pa tingali ihunghung ko na lang kaniya ang mensahe pinaagi sa huni ug awit.

Ambot lang!

Visit also: Third Wave
Contact me: Send Mail
Subscribe in a reader
AddThis Social Bookmark Button

3 comments:

Unknown said...

hahay,
gugmang gamhanan

Anonymous said...

Dihay duha ka bagon nga nagtupad ug nagdungan pagtubo.Naghawiray sa pagkatay padulong sa ilang mga damgo.Apan nagkabulag sila tungod sa lingla sa dula sa kinabuhi sa dugay nga panahon.Karon sa subli nilang panagtagbo ilang gilingi ang kagahapon. Ug didto ilang nakita ang ilang mga punuan nga nagginaksanay sa gihapon.

Eutikya said...

pagkapait kung himumdoman ang kagahapon sa gugmang napakyas..